„Każdo rodzina miała łogródek, kaj sie sadziyło szałot, blumkǒl, ǒłberiba, radiski, fandzole, sznitloch, cebula, a na kǒmpot bǒł rabarber, bania – zawsze kole gnojoka – wiepszki i jagǒdki. Kwiotkǒw było mało, bo kożdy woloł kartofle sadzić, kere tysz kwitnǒm, a że niy wǒniajǒm to co z tego – gnojok wǒnioł. Dobrze, że w rogu łogrǒdka rósł flider – tyn piyknie wǒnioł. (…) Na łogródku kożdy mioł chlywik, w kerym sie chowało krǒliki, kury, gynsi, a czasym i wieprzka. We chlywiku kożdy mioł tam jeszcze fajlbank, za szraubsztokym i trocha jakigoś wercojgu – młotki majzle, fajtle, brusek i to do klepanio kosy. Kosok niekierzy do dzisioj majom. Każdy mioł szopka, a nikerzy, co mieli dużo klamorów, pora szopek.”
