Młoda działkowiczka, florystka zajmująca się quillingiem, na co dzień mama 2 fantastycznych chłopców i żona na pełny etat. Tak można opisać kolejną bohaterkę cyklu Działkowcy z pasją. Pani Ania jest działkowcem od 2018 roku. Działka w ROD Górnik jak objęła w użytkowanie wraz z mężem była bardzo zaniedbana. Ale czego się nie robi, aby dzieci mogły szaleć wśród, zieleni na świeżym powietrzu. Ich działka jest rekreacyjna, ale nie brakuje krzewów owocowych, których owoce przeznaczone są na spożycie prosto z krzaka.

Jej pasją jest tworzenie dekoracji z różnego rodzaju materiałów, choć głównie wykorzystuje papier. Quilling o którym na wstępie wspomniałam, jest to bardzo ciekawa metodą zwijania cienkich pasków papieru, z których można tworzyć efektowne obrazy. Dzięki odpowiedniemu formowaniu, a jest ich wiele, można tworzyć obrazy przestrzenne. Najczęściej Pani Ania tworzy kartki urodzinowe lub małe obrazy, pamiątki. Efekty są zachwycające sami popatrzcie.

Od niedawna eksperymentuje z wikliną papierową śmiało można powiedzieć, że daję drugie życie przeczytanym gazetom. Po ukształtowaniu i pomalowaniu, a także doborze elementów dekoracyjnych tworzą się kompozycję, które dodają charakteru każdemu wnętrzu. Pani Ania zajmowała się, też czynnie florystyką, układając kompozycję z kwiatów w kwiaciarni. Nie obcy jej jest również decoupage czyli przyklejanie serwetek do przedmiotów tak, aby wyglądały jak ręcznie malowane. Tą techniką można ozdabiać szkło, drewno czy ceramikę. Świetnie sprawdzi się przy odnawianiu mebli, czy tworzeniu ozdób z różnego rodzaju nie używanych pojemników np. szklanych.

Tekst: Dominika Wojciechowska

Zdjęcia: Archiwum prywatne Anny Piotrowskiej-Długokęckiej

Jerzy Kwaśny to osoba, której w raciborskim środowisku sportowym i w Polsce nie trzeba  przedstawiać. Zasłużony piłkarz, trener, dyrektor Ośrodka Sportu i Rekreacji. Prawdziwy pasjonat  sportu. Piłce nożnej poświęcił dużą część swojego życia.

Urodził w Kietrzu na Opolszczyźnie, według jego mamy w niedzielę i to w czepku na głowie, a kilka lat później cyganka wywróżyła mu długie życie.

Nasz bohater swoją przygodę ze sportem rozpoczął w wieku 15 lat, wówczas to zapisał się do klubu sportowego Włókniarz Kietrz, którego jedyną sekcją była piłka nożna. W liceum swoje zainteresowania powiększył o grę w szachy, ping ponga oraz brydża reprezentując w zawodach szkołę i swoje miasto. Mając 16 lat został powołany do reprezentacji województwa opolskiego w piłce nożnej, co było bardzo dużym osiągnięciem dla chłopaka z małego miasteczka.

W szkole średniej pokochał historię, ale nie zrealizował swoich marzeń. Trzykrotnie podejmował próbę dostania się na Wydział Prawa Uniwersytetu Śląskiego. W tym czasie już reprezentował raciborski Klub Sportowy Stal. Tak zaczęła się na dobre jego kariera piłkarska jako zawodnika i trenera, która trwała do 36 roku życia.

Jako zawodnik grał w klubach sportowych: Włókniarz Kietrz, Stal Racibórz, Unia Racibórz, Motor Lublin, Górnik Radlin.

Kiedy z różnych przyczyn nie mógł już grać postanowił przekazać swoją wiedzę i doświadczenie młodszym kolegom. Trenował w Włókniarzu Kietrz, Unii Racibórz, Odrze Nieboczowy, LKS Cyprzanów.

Pan Jerzy wiedział, że kiedyś kariera piłkarska się skończy i trzeba będzie zderzyć się z szarą rzeczywistością. Cytuje słowa swojej mamy ,,z maturą do łopaty możesz, gorzej z łopatą do matury”. Dlatego postanowił zadbać o swoją edukację. Ukończył Pomaturalne Studium Ekonomiczne, a już 1990 roku obejmuje funkcje Dyrektora Ośrodka Sportu i Rekreacji w Raciborzu. Kontynuuje pasję sportową studiując na Politechnice Opolskiej wychowanie fizyczne, a na studiach podyplomowych zarządzanie kulturą fizyczną i sportem.

Miłość do historii u Pana Jerzego pozostała, przełożyło się to na pisanie książek o tematyce  sportowej. W ciągu 25 lat napisał 8 książek: 6 historycznych o piłce nożnej, jedną o kręglarstwie klasycznym oraz jedną o historii Ośrodka Sportu i Rekreacji, którego dyrektorem był przez 25 lat, aż do emerytury. Mimo, że rozstał  się z piłką nożną nie przestaje o niej myśleć.

Nasz bohater opowiada jak w 2003 zrodził się jego genialny pomysł, aby zebrać wszystkie dostępne materiały i wydać książkę o historii piłki nożnej na ziemi raciborskiej. Książka ta została wręczona w roku 2004 na audiencji Papieżowi. Okres ten pamiętamy między innymi ze słów Jana Pawła II, który zwrócił się na audiencji ogólnej 3 listopada 2004 do rodaków:

,,Wam, tu obecnym oraz wszystkim, którzy w dniach na różne sposoby okazują mi życzliwość  serdecznie dziękuję. Niech dobry Bóg wynagradza swoimi łaskami”.

Będąc dyrektorem nie tylko grał w kręgle czy w tenisa ziemnego. Był organizatorem wielu imprez sportowych i rekreacyjnych, w których brał czynny udział.

Rok 2011 okazał się rokiem szczególnym dla Pan Jerzego i jego rodziny. Trzy kobiety jego życia- żona i dwie córki namówiły go na zakup działki w Rodzinnym Ogrodzie Działkowym „Borucha” w Raciborzu. To był kolejny przełom w życiu, a dlaczego?

Nadal był aktywny zawodowo, ponoć dyrektorowanie to wiele obowiązków na głowie, a do tego jeszcze sport… Nie mógł sobie wyobrazić tego wszystkiego łącznie z pracą na działce. Ale siła złego na jednego, bo do córek dołączyła się jeszcze żona, więc musiał się zgodzić.  Działka, którą kupił była typową działką ogrodniczą z licznymi grządkami warzywnymi, drzewkami owocowymi czy krzewami  z malinami. Mając na uwadze, że cała jego rodzina jest usportowiona, postanowił ją zagospodarować tak, aby na działce powstała też przestrzeń rekreacyjno – sportowa. Trwało to ponad rok, wszystkie  czynności dotyczące przebudowy grządek, założenie trawnika, nasadzenie krzewów, kwiatów oraz budowę pergoli czy altany nasz bohater wykonał samodzielnie. Złapał bakcyla, pokochał działkę, na której obecnie spędza każdą wolną chwilę. Nie sądził, że to czego nie chciał na początku, może być takie piękne. Rodzina bardzo często spotyka się tu na działce. Całe pokolenie Kwaśnych: rodzice, dzieci i wnuki grają na działce w siatkówkę, badmintona czy boule. Pan Jerzy Kwaśny nie zrezygnował ze swoich zainteresowań sportowych, w tym pisania książek. Swoją pasję przeniósł na działkę, gdyż właśnie tu zainstalował komputer i dostosował działkę do potrzeb rodziny.

W 2021 roku zarząd ROD Borucha powierza funkcje prezesa zarządu właśnie Panu Jerzemu, który opowiada mi o swoich, planach, marzeniach…”Chciałbym być takim prezesem tego ogrodu, jakim byłem przez 25 lat dyrektorem. Czy  to możliwe?”.

Życzę Panu Jerzemu, aby jego plany się ziściły, a działka nadal dawała jemu i jego rodzinie dużo radości.

Lucyna Cyrek

Rok 2021 to kolejny rok, który jest rokiem szczególnie trudnym ze względu na sytuację epidemiologiczną Covid-19. Ograniczenia w kontaktach i nakazy reżimu sanitarnego w wielu sytuacjach zmieniły zasady funkcjonowania ROD. Jest trudniej o kontakt „face to face”, o wspólne bycie przy pracach ogrodowych, o podtrzymywanie relacji. Jednak, na szczęście, koronawirus nie wkroczył do wirtualnego świata internetu, dlatego bez przeszkód możemy kontynuować naszą serię o działkowcach z pasją – odciskających pozytywne piękno na ROD.

Żory to 60-tysięczne miasto na prawach powiatu na południu Polski. Właśnie tutaj, w  ROD „Aster” działkę posiada kobieta z duszą artysty. To Pani Stanisława Krauzewicz, z zawodu nauczycielka, wrażliwa na piękno. Właśnie ta cecha – głęboka wrażliwość – pozwala jej tworzyć, zmieniać i upiększać miejsca wokół nas, dla siebie i dla innych. Pory roku, kolejne wydarzenia  są motywacją  do tworzenia wspaniałych kompozycji i ozdób.

Przygoda naszej bohaterki z PZD sięga 2008 roku, kiedy to kupiła działkę. Wówczas zaczęły bardzo intensywne prace nad zmianą zagospodarowania, jej funkcjonalności i stworzenia miejsca szczególnego dla siebie i swojej rodziny. Działka z roku na rok stawała się inna,  ciekawsza, z wprowadzeniem nowych roślin, upraw w skrzyniach i pomysłowych ozdób, które sama własnoręcznie wykonywała. Tak jak z tykwy, która  urosła na jej działce. Wewnętrzny talent plastyczny kazał jej z niej stworzyć coś nowego – i tak powstał abażur na lampę. Działka ma charakter rustykalny, rośnie na niej wiele odmian kwiatów, ziół: czarnuszka, bazylia, czosnek niedźwiedzi oraz ciekawe odmiany drzew i krzewów: gruszka azjatycka, aktinidia ostrolistna, winorośl.

Aranżacja przestrzeni i bogaty dobór roślin zostały docenione w konkursie pt.: „Najpiękniejsza zielona przestrzeń Miasta Żory” – zorganizowanym przez Urząd Miasta Żory i PZD ” w 2020 roku. Ostatecznie działka Pani Krauzewicz zajęła w tym konkursie drugie miejsce w kategorii „Działka w ROD”.

Pani Stanisława zaangażowała się także w pracę zarządu.  Odtąd każde święto ogrodowe jest w pięknej oprawie. Nie tylko sama przygotowuje ozdoby, kompozycje, ale potrafi zaangażować innych działkowców do współdziałania, do dzielenia się pomysłami, do przygotowania imprezy i wspólnej zabawy.

Ta pasja do tworzenia, działania, podejmowania nowych wyzwań zaowocowała szczególną decyzją. Pani Stanisława Krauzewicz podjęła się trudnego zadania odtworzenia na kartach kroniki 33 lat istnienia ROD Aster. Długa rozmowa z Panią Stasią i wspólny wyjazd 2 września 2011 roku na spotkanie z Panem kronikarzem do jednego z ogrodów Delegatury Rybnik. Odważna decyzja Pani Stasi: tak podejmuję się tego zadania, ROD Aster też będzie miał kronikę.

Decyzja odważna, ale z czego to odtworzyć? Pierwsze robocze spotkanie organizacyjne odbyło się 17 listopada 2011 roku. A później koncepcja kroniki, praca, praca, praca i jeszcze więcej pracy…
Pół roku gromadzenia dokumentów, zdjęć, spotkań i rozmów. Jak wspomina Pani Stasia, był to okres bardzo ciekawy i twórczy. Godzinne opowieści działkowców o trudnych początkach ogrodu, o ciężkiej pracy na nieużytkach, o zdobywaniu materiałów budowlanych i sadzonek na działkę. Tak tworzyła się wspólnota razem budująca swój ogród, mały raj na ziemi. Działkowcy z wielkim zaangażowaniem i dumą przekazywali swoje fotografie, zapiski, dokumenty.

Kolejny etap to praca nad kroniką, segregacja dokumentów, układanie tekstów. Ogrom pracy, ale i radości. Kartka po kartce, przez długie zimowe miesiące nasza bohaterka odtworzyła 40 lat historii ROD „Aster” – zapisując ją w ogrodowej kronice. Wszystkie spotkania, zabawy, inwestycje oraz osiągnięcia są przez nią dokumentowane. Tu w pełni możemy podziwiać plastyczne zdolności Pani Stanisławy, piękne pismo, wykonane ilustracje, układ graficzny strony, oprawa i tekst wraz ze swoim znaczeniem. Teraz z dumą na każdą uroczystość ROD „Aster” wystawiane są już dwie kroniki. Ale nie byłoby tej szczególnej historiografii, gdyby nie ta odważna kobieta, jej energia, pomysłowość i wiara, że się uda.

Dlatego serdecznie dziękuję Pani Stasi za trud i wysiłek włożony w powstanie  ogrodowej kroniki ROD „Aster” – małego dzieła sztuki.

Lucyna Cyrek

Kiedy zobaczyłam pracę Pani Danusi z ROD Zacisze w Zabrzu ogarnął mnie zachwyt i niedowierzanie, że obraz który widzę nie jest wcale stworzony jakąkolwiek farbą. Więc czego użyła bohaterka kolejnego reportażu do jego wykonania? Może to zdziwi wiele osób czytających ten materiał, ale kolorowych nici.

Haft choć wydaję się techniką, może trochę zapomnianą, daje wiele możliwości tworzenia przepięknych rękodzieł. Pani Danusia swoje prace wykonuje haftem krzyżykowym. Czyli na materiale o jednakowych oczkach i ich jednakowej powierzchni tzw. kanwie przeplata kolorowe nici – mulinę. Trudność polega na tym że, aby powstał obraz musi być dopasowany kolor nici w odpowiednich miejscach.

Na pytanie jak to się robi? Pani Danusia po prostu odpowiada liczy się krzyżyki. Łatwo powiedzieć, w tej trudnej sztuce wszystko musi ze sobą współgrać. Odpowiednio dobrany kolor i zrobienie krzyżyka tam gdzie powinien być. A co jak nie wyjdzie? No cóż trzeba spruć i spróbować jeszcze raz.

Chodź działkę ma już od 21 lat i jest na niej w sezonie codziennie od rana do wieczora, znajduję czas na swoją drugą pasję czyli haft. Wiele z jej obrazów powstawało na działce. W ROD Zacisze na swoim ogródku wśród zieleni i piękna kwiatów, w ciszy i spokoju może tworzyć.

Do pracy oprócz kanwy i muliny, potrzebuje dobrego światła i „specjalistycznego” sprzętu czyli dobrych okularów. Z pod jej ręki wychodzą obrazy w formacie A3 i A4, są to głównie portrety i zwierzęta. Z pewnością jest to technika pracochłonna, zrobienie jednego obrazu to czas ok. miesiąca. Nie wolno się spieszyć.

Jak sama mówi lubi, gdy obraz zaczyna żyć czyli jak tworzy twarz czy zwierzę, aby postać już się na nią patrzyła. Jak mawiał poeta „oczy są zwierciadłem duszy”, wiele prawdy tkwi w tym stwierdzeniu.

Najbardziej lubi haftować oczy i twarze. Jej przyjaciele zostawali obdarowywani jej dziełami przy okazji urodzin czy imienin. To bardzo wyjątkowy prezent bo zrobiony z myślą o osobie obdarowywanej, a do tego jaki oryginalny.

Tworzenie techniką haftu krzyżykowego, uspokaja i daje wyciszenie. Jest też świetną technika do rozładowania złych emocji. Dzieła Pani Danusi są tego znakomitym przykładem.

Tekst: Dominika Wojciechowska

Zdjęcia: Archiwum prywatne Pani Danuty Nowak